Cıngıl bels, cıngıl bels, cıngıl oldıvey...

Noel telasini atlatti sükür memleket...Allahim az buz is degil yani, yakin akrabalari anladim da, süt kardesine, hala ogluna, enistene, hala yasiyosa ebene bile hediye ara, paketle... bazi cocuklarin hediye acma merasimi 1-2 saat sürmüs...benim oglusuma da baska bahaneyle hediye verdik o aksam , ertesi günkü hediye karsilastirmacada boynu bükülmesin diye...

Simdi yeni yili bekliyoruz biz de kutlamak icin, gayrimüslim komsularim nerdeyse aciyarak bakiyorlar bize , kutlanacak bir Noeliniz bile yok mu diye :) Halbuki her iki bayramimizi da -biraz göstere göstere- kalabalik yemek davetleriyle kutlamamiza ragmen üzülüyorlar izim adimiza..yeni yili kutlamak pek heyecan vermiyor onlara, sadece Noelin yorgunlugunu atiyorlar yeni yilin ilk günlerinde...neyse biz kendi isimize bakalim..
Kücük oglusu halasina gecici bir süreligine verdik...abiyle beraber kalmaya alisik da , yalniz da üstesinden geliyor durumun..Abicik önce sevindirik oldu, evde tek cocuk olmanin getirdigi heyecanla...ama simdi burnunun diregini sizlatmasa da, özlüyor yine de kardesini...ben de cok özlüyorum Tosun Pasami...Gegirdikten ve pirtladiktan sonra almanca "afedersin" demesini, sabah uyaninca "anne ben uyandim" diye beni cagirmasini...Allahim sen bütün cocuklari koru, anaciklarindan ayirma...

Let it Snow

Bütün gün lapa lapa kar yagdi..bir ara balkona ciktim...etraf cok sessizdi, kirt kirt diye ses cikariyordu yere düsen karlar, sasirdim...söyle bol huzurlu derin bir nefes cektim cigerlerime...

ve bütün gün devam edince kar yagisi , disari cikmadik, cocuklarla film seyrettik evde.."Ratatouille" ne hayran oldugum bir filmdir...ne kadar mutlu eder beni...o farecigin yemek pisirme tutkusu karsisinda ezilirim filmin sonlarina dogru...benim de böyle bir tutkum olsun isterim su hayatta..ama sacayagi cizgimden( -her zaman dengeli-tutarli-) milim de  ödün veremem.. böyle büyüdük , böyle islendi kodlarimiz bir kere...

kar- battaniye altinda film keyfi- fazla pozitif enerji verdi bizimkilere...hemen film akabinde birbirlerinin canini acitarak rahatladilar...o benim oyuncagim, odamdan git, ben önce elimi yikayacaktim...bir kere o moda girdiler mi, kavga nedeni aramalarina gerek olmuyor... 

bir ara söyle seslenirken buldum kendimi:

" Birbirinizin canini acitmayin artik  , oraya gelirsem kafanizi koparicam..."

bu ne yaman celiski anneeee...

Rekora kosuyor bizim veletler...

Persembe ve cuma, haftanin iki günü calisiyorum sadece...ben isteyken cocuklar yuvada oluyor...yuvadan cok memnunum, cocuklar da keyifle gidip, mutlu ayriliyorlar...Yuvadaki günlük tempo  evdekinden daha yogun oldugu icin bizimkiler eve geldiklerinde cok yorgun ve fazlaca da mizmiz oluyorlar...o yüzden korkuyorum calistigim günlerin aksamlarindan...sebep ne kadar sacma olursa olsun bizim evde 2 cocugun birbirine girmesi icin gerekli asgari süre  6-7 sn felan...

Hayatim yogun akici...

Hayatim yogun akici...

aslinda bloguma biseyler tikirdatmak ( yazi yazarken klavyenin sesi) istiyorum da...olmuyor iste...iyi anne olsam, iyi es olamiyorum, iyi es olsam annemler diyor nerdesin niye aramiyosun...hele iyi bir blogger hic olamiyorum...ulan bir beni bana birakin ya...bakalim ben istiyor muyum bu yarisin biricik essegi olmayi....
ben  sevimli bir aile fotosundan yilbasi karti yapip ese dosta yollamak istiyorum bu aralar....ama bu yil da kartsiz kurtsuz gecti artik...dünyada yetistiremem...
yok ya ben artik bu öksüz blogumla daha cok ilgilenecegim...ne ickim var ne sigaram....bir kötü huyum su internet mesaisi olsun artik ne olur....