ve bütün gün devam edince kar yagisi , disari cikmadik, cocuklarla film seyrettik evde.."Ratatouille" ne hayran oldugum bir filmdir...ne kadar mutlu eder beni...o farecigin yemek pisirme tutkusu karsisinda ezilirim filmin sonlarina dogru...benim de böyle bir tutkum olsun isterim su hayatta..ama sacayagi cizgimden( -her zaman dengeli-tutarli-) milim de ödün veremem.. böyle büyüdük , böyle islendi kodlarimiz bir kere...
kar- battaniye altinda film keyfi- fazla pozitif enerji verdi bizimkilere...hemen film akabinde birbirlerinin canini acitarak rahatladilar...o benim oyuncagim, odamdan git, ben önce elimi yikayacaktim...bir kere o moda girdiler mi, kavga nedeni aramalarina gerek olmuyor...
bir ara söyle seslenirken buldum kendimi:
" Birbirinizin canini acitmayin artik , oraya gelirsem kafanizi koparicam..."
bu ne yaman celiski anneeee...
Gülüüüümmm hoşgeldin, safalar getirdin.. Bileydim kırmızı halıları teee oraya yol ederdim.. ben burdan ümidi kestiğimden bakmaz olmuştum artık.. gidiyorum geliyorum çimenlerle selam ediyorum canıma yetmişti yani..
YanıtlaSilBir de, konuya dönersek, ben film izletmeye korkuyorum veletlere, çünkü o sırada içlerindeki o patlak erkek enerjisi birikiyor, birkiyor, birikiyor film bittiği an patlıyor ve çok fena oluyorlar. O sessiz durdukları 120 dakka patlıyor elimde hasılı:)
haha.. demek kafanızı kopartcam, kafanızı patlatcam tek bana has bir cümle değil..
bana bak, gitme artık ha..
canim görüyosun benim en istekli zamanlarim da bile ancak haftada bir yazabiliyorum...ama bu aralar Noel nedeniyle üstüste nöbet aldim, cok yogun calistim...simdi 1 hafta tatil...ama pes etmek yok...yazmaya devam...
YanıtlaSil