1 Ocak 2012 Pazar

Yeni yil , yeni rakamlar, yeni hayat, yeni ben, yeni hayaller...

Son iki yazimin basliginin - gayri ihtiyari- yabanci dilde olmasi sebebiyle , kendimi pek bi özenti gördügümü itiraf eder, kendime teessüflerimi bildiririm...

 Yili 2012 ettik...Hala havada ucan uzay araclariyla sehirici seferler baslamadi...ama ben 7-8 yasinda iken 2012 yi baya bir degisik hayal ediyodum, hatirliyorum...tek tip üniformamsi halk tipi uzay kiyafetleri de ne zaman giyilecek bilemedim simdi...Dünya nereye gidiyor bilemiyoruz....ama iyiye gitsin lütfen....kiyafetlerimiz uzaya uygun olsun da , ne olur su insanligimiz bizde kalsin...degismesin...sacma sebeplerle insanlar ölmesin bu yil...

2011...benim icin harika bir yildi...mutluluktan sükrettigim zamanlarim bolcaydi....Türkiyedeki aileme özlemim bile canimi cok acitmadi...Istanbul senin hasretin de dayanilmaz degildi bu sene...Tekrar calisabilmek harikaydi...cocuklarimla gecirecegim zamandan calmadan...vicdan azabi duymadan calisan anne olmak bana bu yilin armaganiydi...ha evde cocuklarla kalmak demek 7/24 cocuklarla faaliyet yapmak, kaliteli zaman gecirmek degilmis, onu anladim...ama en fizyolojik denge böyleymis, arkadaslarimla telefonda uzun konusuyorum diye, kendime vakit ayiriyorum diye, onlarsiz aksam disari cikiyorum diye vicdan hesabi yapmamakmis...sükür anneligimin 5. yilinda oturdu bütün dengeler yerli yerine....ama hala cözemedigim , beni bunaltan evlat sorunsallari hala var...oyuncak paylasamamak, bilateral kiskanclik krizleri, vs...vs...

2012...saglik....huzur...mutluluk...senden istediklerim....(gecen radyoda bir Avrupalinin yeni yil dilekleri söyleydi: Saglik, mutluluk , ve daha cok spor yapabilme firsati- bu zihniyeti ayakta alkisliyorum , ama anlayabilmem icin 100 mekik cekmem lazim))
Esimin yeni isi biliyorum degistirecek biraz hayatimizi, ama cok cizgimizden kaydirmasin..
Anacim, babacim , ninelerim , dedem, bütün sevdiklerim saglikli olmaya devam etsin...
Doguda görev yapan , biricik damadimiz , canimiz, en büyük askerimiz sag salim kizlarinin ve esinin yanina dönsün...
Ben de bu tembellik hirkasini üstümden atayim artik...Fotograf cekmeyi mi ögrenecem , bir enstrüman kursuna mi gidecem, bir balta bulup ona sap olma calismalarina baslayayim bu sene artik...




2 yorum:

  1. bütün blogu hatmettim..gülmekten kikirdemekten salonda uyuyan horlayan kayınvaldeyi uyandırıcam...gerçi arada uyansın da istiyorum ama neyse..susturayım içimdeki fesatı...

    bu postla alakalı olmadı yorum ama amin diyeyim tüm dleklerine...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Sevgili pinus, görüp görecegin en tembel Blog sahibesi olarak sana hosgeldin der, bloguma 2 ayda bir girebildigimi de utancla bildiririm..sevgiler canim..

      Sil